LEE TOWERS

Waar moet een levensverhaal van Lee Towers mee beginnen? Die vraag is moeilijker beantwoord dan menigeen zal vermoeden. De Nederlandse zanger, die de afgelopen vier decennia telkens zijn persoonlijke en tal van nationale grenzen verlegde, heeft intussen zoveel mijlpalen achter zijn brede rug dat een volledige opsomming de ogen van de aandachtige lezer welhaast doet duizelen. Bij een lichtvoetige introductie destijds (1987) in de Verenigde Staten werd de problematiek met het schetsen van een compact doch helder portret van hem handig ondervangen door te stellen: Lee Towers is voor zijn landgenoten wat Broadway is voor amusement minnend Amerika!

Grootspraak die vergelijking? Zeker niet, want Lee Towers is absoluut een fenomeen, een persoonlijkheid die, zeker in die turbulente jaren tachtig, zijn weerga niet kende. In die carrièrefase heeft de ondernemende zanger annex showmaster bijna in zijn eentje Nederland rijp gemaakt voor zijn eigen ‘Deltaplan’ op het vlak van allurerijk amusement. De vaderlandse uitgaanscultuur kende weliswaar een aantal vaste waarden, maar daartoe behoorde zeker niet voldoende enthousiasme voor populaire muziek van eigen bodem waarmee de ‘eigen’ artiesten ook in staat waren om avondvullende concerten ‘in vol ornaat’ te vertolken.

Lee Towers is zonder twijfel degene geweest (alle collega’s uit het vak zullen het grif beamen) die op dat terrein pionierswerk heeft verricht. Door in den beginne, dwars tegen alle heersende stromingen, principes en goedbedoelde adviezen in, te doen wat hij wilde doen omdat hij er voor 100 procent in geloofde: uitpakken met spektakelshows waarop met recht het etiket Internationale klasse kan worden geplakt. Daartoe had Lee eerst vooraanstaande buitenlandse collega’s zorgvuldig bestudeerd met als voornaamste ontdekking dat wat ‘zij’ doen eigenlijk niet anders is dan wat ‘wij’ doen, met als enige verschil dat het grote publiek hier dacht dat ‘groter’ in Nederland niet zou kunnen.